Hadi dünyayı kurtarıp gelelim dostum :)

Moonfall vizyona girer girmez sinemaya koşup izlediğim bir film oldu.  Daha önceden fragmanını izleyip, büyük bir merakla beklediğim için beğenebileceğimi umuyordum. İlgi çekici bilim kurgu filmleri çoğumuzun ilgisine hizmet eder.  Fakat ne yazık ki Moonfall çok büyük hayal kırıklığı yarattı benim için. 

Sanki bir video oyununun içindeymişsiniz gibi, tamamen dijital efektler ile boğulmuş. Galaksinin geleceğini kurtarmak 3 kişiye bırakılmış. Kabul ediyorum, bilim kurgu demek biraz ütopik, biraz hayal üstü içeriklerle çekilir. Ancak biraz olsun ayaklarının yere basması beklenir.  

Öncelikle film, 2 saat sürüyor.  Roland Emmerich'in yönetmenliğinde ki filmin baş rollerinde Halle Berry  ve Patrick Wilson'ı izliyoruz.  Aslında, tipik bir felaket filmi.  Ay yörüngesinden çıkıyor ve dünyaya doğru yaklaşmaya başlıyor. Elbette bu durumun karşısında tüm insanlık büyük bir felaketle karşılaşmaya hazırlanıyorlar.  Sebebini bilmedikleri bu durum sebebi ile,  çarpışma gerçekleşmeden önce Nasa'da yöneticilik yapan, eski astronot Jo (Halle Berry)  çözüm aramaya başlıyor.  

Herkes kurtuluştan umudunu kesse de bu konuda ona 2 kişi destek oluyor. Biri astronot Brian Harper (Patrick Wilson ) diğeri de kimsenin ciddiye almadığı komplo teorisyeni K.C. Houseman. Üçlümüz, her şeyi göze alarak, tüm sevdiklerini, çocuklarını, ailelerini, hasta ve bakıma muhtaç annelerini geride bırakarak,  uzaya doğru yol alıyorlar. Bu yolculukta, elbette, bu zamana kadar ay hakkında bildikleri tüm teori ve bilgiler yardımcı oluyor.  

Oraya vardıklarında, tüm yaşananların sebeplerini öğreniyorlar. Bilinmeyen bir alanda, hayatta kalma savaşı verirken, Brian Harper, hologram bilinç altı ile karşılaşıp, bu yaşananların sebebinin aslında insanlığın kendi eliyle yarattığı sanal düşmanları yüzünden oluştuğunu, hizmet etmesi beklenen teknolojinin nasıl çığrından çıkıp, bir canavara dönüştüğünü öğreniyor.  Spoiler vermek gibi olacak ancak sonuç edebileceğiniz gibi, 3 kahraman dünyayı kurtarıyor :) 

 Dürüst olmak gerekirse, bu konu daha iyi işlenebilirdi. Zaman zaman tekrar eden sahneler, hadi dostum uzay mekiğimize atlayıp şu dünyayı bir kurtarıp gelelim bakalım temasındaki konusu,  Dünyada yer yerinden oynarken hayatını kaybeden tek bir insana şahit olmak, çok fazla suni ve animasyon filmi havasında çekilmiş kareler karşısında, 2 saatlik kötü bir deneyimdi duygusu yaratmaya yetti.  Filmde keyif aldığım tek şey, güzel görsel tasarımlar diyebilirim. Ay'ın büyüleyici güzelliği, farklı tasarımlarla ve güzel geçişlerle filme serpiştirilmiş. Film çıkışı aklımda kalan, yediğim patlamış mısırın lezzetiydi :) Kısaca belirtmek gerekirse, olmamış, olamamış arkadaşlar :)